Να ανάψουμε το Πύργο μας με τις καρδιές μας

Αυτό το Πάσχα, θάναι το πιο δύσκολο για όλους μας.
Ο Πύργος μας θάναι σβηστός τη μεγάλη βραδιά της Μεγάλης Παρασκευής, δεν θα ακολουθήσουμε τον Επιτάφιο, δεν θα κάνουμε στις εκκλησιές μας Ανάσταση το Μεγάλο Σάββατο.
Θα μείνετε σπίτι και λέω θα μείνετε γιατί εμείς θα είμαστε έξω, για να σας μεταφέρουμε στις τηλεοράσεις σας, στα κινητά σας , στα κομπιούτερ σας τις μεγάλες αυτές τελετές.
Δεν ξέρω για ποιους θάναι πιο δύσκολες αυτές οι βραδιές.
Για σας που θα μείνετε σπίτι σας ή για μας που θα μεταδίδουμε μόνοι μας από την εκκλησία τις τελετές.
Για όλους μας σίγουρα θα είναι πρωτόγνωρες αυτές οι βραδιές.
Δεν μπορούμε να πάμε στις εκκλησιές μας.
Μπορούμε όμως να γονατίσουμε μπροστά του στα μπαλκόνια μας, να κλείσουμε τα μάτια και να θυμηθούμε τις όμορφες στιγμές των μεγάλων Εβδομάδων που πέρασαν από τη ζωή μας.
Από αυτές της Σαντορίνης του χτες , με τη φτώχεια, τις δυσκολίες, τη ξενιτιά μέχρι αυτές της ευημερίας και της οικονομικής ανάπτυξης.
Βγαίνουμε στα μπαλκόνια μας, να πούμε τα εγκώμια  , την ώρα που οι άδειες από πιστούς εκκλησιές μας θα κάνουν την εσωτερική περιφορά του επιτάφιου.
Αυτούς τους υπέροχους ύμνους που γεμίζουν αγάπη τη ψυχή σου.
Που τους ψάλλουν  ακόμα κι εκείνοι που λένε πως είναι άθεοι.
Τους έχω δει με τα μάτια μου να το κάνουν.
Αυτή τη βραδιά όλοι γονατίζουν μπροστά του.
Πιστοί και άπιστοι.
Όλοι ψάλλουν την πιο όμορφη και γλυκιά μελωδία  του κόσμου.
Ω γλυκί μου έαρ….έραναν τον τάφο...
Το λέμε δυνατά όλοι μαζί, να γεμίσουν με τη ψυχή μας οι άδειοι δρόμοι και οι πλατείες μας, τα χωριά μας , τα ριμίδια μας.
Δύσκολες και πρωτόγνωρες στιγμές θα ζήσουμε.
Πρέπει όμως να μείνουμε σπίτι.
Να βγούμε μόνο στα μπαλκόνια μας, με κεριά το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής και με χαρά το Σάββατο στην Ανάσταση.
Να κάνουμε τη νύχτα μέρα. Όλοι μαζί….
και πιστέψτε με,  θα νιώσουμε όμορφα.
Ραντεβού στα μπαλκόνια μας λοιπόν.
Μένουμε μέσα, προστατεύουμε τα νησιά μας.