Φηρά: Μια απ τα ίδια
Οι γνωστές μονοδρομήσεις, το μποτιλιάρισμα στο κέντρο, χάσαμε και ένα πάρκιγκ χωρίς να το καταλάβουμε (αυτό του Φηροστεφανίου).
Κατά τα άλλα η εικόνα ίδια.
Πεζοδρόμια γεμάτα τραπέζια, ηχορύπανση στο φουλ και μάλιστα χειρότερα από πέρσι.
Η πόλη δεν θα αλλάξει πρόσωπο ούτε φέτος και μάλλον ούτε του χρόνου.
Η πρόταση για την απομάκρυνση του Γυμνασίου και η μετατροπή του χώρου σε πολύ-χώρο πολιτισμού και εκδηλώσεων δεν φαίνεται να υιοθετείται ούτε από τη σημερινή Δημοτική αρχή.
Το ανοιχτό θέατρο στην «πρώην» αίθουσα των Κοντοχωριανών (τώρα εγκαταστάθηκε εκεί και η Κοινότητα Φηρών) μάλλον εγκαταλείφθηκε και αν δεν είχαν γίνει και οι ασφατοστρώσεις πρόσφατα που είχαν προγραμματιστεί να γίνουν από πέρσι, αλλά η προηγούμενη Δημοτική Αρχή δεν «πρόκανε», θα μιλούσαμε για μια ακριβώς από τα ίδια και φέτος, σαν να μην άλλαξε τίποτα.
Άντε να δούμε καμιά παιδική χαρά και ευχαριστημένοι νάμαστε.
Τα υπόλοιπα του χρόνου πρώτα ο θεός ελέω Κορωνοϊού.
Κι όμως φέτος ήταν ευκαιρία να κάνουμε πράγματα.
Να πεζοδρομούσαμε τη πόλη, να την κάναμε ανθρώπινη.
Να περιορίζαμε την ηχορύπανση που όλη νύχτα ταλαιπωρεί και βγάζει αϋπνους στα μπαλκόνια τους λιγοστούς επισκέπτες που προτίμησαν να μείνουν στην πόλη και να κοιμηθούν.
Γιατί μη μου πείτε (πάλι) πως τα ξενυχτάδικα κατακλύζουν ξένοι και πως για αυτό το λόγο η προσφορά τους στο τουρισμό είναι μεγάλη.
Δικοί μας είναι όλοι οι θαμώνες τους, που φαίνεται πως περνούν μια χαρά αφού μέχρι τις 7 το πρωί τραντάζουν τη πόλη με τις μουσικές τους.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Η Πόλη συνεχίζει , ακόμα και χωρίς επισκέπτες να πεθαίνει.
Κι όσοι ακόμα έχουμε απομείνει να επιμένουμε και να κοιμόμαστε, τρόπος του λέγειν εκεί, δακρύζουμε καθώς θυμόμαστε τα Φηρά με τα ανθισμένα γεράνια και τους Βασιλικούς στις αυλές μας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου